Overslaan en naar de inhoud gaan

Individueel overdraagbare quota

Laatst bijgewerkt: december 2018

 

Individueel overdraagbare quota

 

De vrije toegang tot mariene visbestanden is één van de redenen van de economische en ecologische overbevissing. Deze vrije toegang leidt ertoe dat elke visser gemotiveerd is om zo veel mogelijk vis te vangen. Hoe meer één bepaald schip opvist, hoe minder er voor de andere vissers overblijft van de gemeenschappelijke visstock. Schepen worden technisch zo uitgerust dat de performantie en capaciteit gemaximaliseerd worden. Heel snel leidt dit tot een overdimensionering van de productiecapaciteit in verhouding
tot de beschikbare hoeveelheid vis.

 

De Nieuw-Zeelandse regering koos er daarom voor om de productiecapaciteit te individualiseren. In 1986 werd een nieuw systeem ingevoerd voor het beheer van de Nieuw-Zeelandse visbestanden: individueel overdraagbare quota (ITQ). De overheid bepaalt de totale maximale hoeveelheid vis die per jaar mag gevangen worden (quota), deelt en verdeelt deze over de verschillende rederijen (individueel). Bijkomend is het de reders toegestaan om deze quota met elkaar uit te wisselen (overdraagbaar).

 

Ook in het nieuwe Europese Visserijbeleid is er de mogelijkheid gelaten aan lidstaten om ITQ’s in te voeren. De Franse en Belgische reders zijn echter geen voorstander van de toepassing van dit beheerinstrument. Ze vrezen een concentratie van de visrechten bij enkele grote reders, in het nadeel van de lokale, kleinschalige vissers en de kustgemeenschap.