Laatst bijgewerkt: Juli 2025
Voorzitter van de Gloria Maris-groep
“De echte uitdaging voor ons blijft consumenteneducatie (…). Wij staan achter het idee van verantwoorde informatieverschaffing en aquacultuur!”
Gepassioneerd door de zee en Corsica, het eiland waar hij opgroeide, omringd door uitzonderlijke natuur, wilde Philippe Riera, na zijn studies en 10 jaar professionele ervaring in Parijs en buitenland, terugkeren naar Corsica.
“Ik wilde een sector ontwikkelen die bijzonder geschikt is voor dit Middellandse Zeegebied. Een streek die me bijzonder veel geluk heeft gegeven. Aquacultuur, zoals ik dit al 30 jaar beoefen en zoals ik dit doorgeef aan mijn medewerkers, is een blijvend eerbetoon aan de natuur, maar volgens mij ook een zinvol antwoord op de noodzakelijke metamorfose van onze productie- en consumptiewijzen. Deze vorm van aquacultuur is een duurzame oplossing voor toekomstige generaties. We kiezen welbewust de vissoorten uit. Onze processen hebben volle respect voor de natuurlijk groeicyclus, er is geen kunstmatige behandeling of menselijke tussenkomst. Het dieet is zonder GGO’s (genetisch gemodificeerd organisme) en er is bovendien een zeer lage dichtheid in de kooien.”
“Bij Gloria Maris zijn we ons volledig bewust van milieukwesties. Op elke locatie waar onze producten gevestigd zijn, combineren we voortdurend onze passie en knowhow met een hoog eisenniveau, zoals volledige traceerbaarheid van onze processen en een zeer strikte monitoring van zowel het mariene ecosysteem als het welzijn van onze vissen. Het zit echt in ons DNA.”
De Gloria Maris Groep zet zich in voor continue verbetering. Zo neemt de Groep deel aan diverse studie-, onderzoeksen monitoringprogramma’s, zoals die uitgevoerd in Ajaccio op de Sanguinairessite, een Natura 2000-site, met het OFB (Frans Bureau voor Biodiversiteit) en ook Suez Environnement, die de akoestische impact van geluidsoverlast bij vissen monitort. “De ware uitdaging echter blijft voor ons consumenteneducatie. Het feit dat en vissen in Turkije in warm water kweekt om hun groei te verdubbelen en ze vervolgens over een afstand van 4.000 km vervoert naar Frankrijk, zonder enige vorm van traceerbaarheid, is niet acceptabel. Argumenten zoals lagere arbeidskosten in Turkije of vis die sneller groeit door vetrijk voer, zijn eveneens ongegrond. Wij ondersteunen liever het idee van verantwoorde informatieverschaffing en aquacultuur.
