Laatst bijgewerkt: december 2018
Scharretong heeft de beide ogen op de linkerkant staan (tarbottenfamilie). Ze komen voor in de Noordoost-Atlantische wateren van Noorwegen tot aan de Canarische eilanden en in de westelijke Middellandse Zee, voornamelijk in water tussen 100 en 300 m diep.
Ze worden geslachtsrijp bij een leeftijd van 4 jaar of ouder: mannetjes meten dan 25 cm, vrouwtjes 28 cm. Naargelang ze groter worden, keren ze terug naar ondiepere wateren op het continentaal plat, waar ze jaarlijks paaien (in de Golf van Biskaje van maart tot mei).
Scharretong wordt meestal als bijvangst gevangen met bodemsleepnetten. Een deel van de Spaanse vloot gaat wel doelgericht op scharretong vissen in het zuidwesten van Ierland. In 2016 hebben de Belgische vissersvaartuigen bijna 300 ton Lepidorhombus whiffiagonis aangeland.
De stock in de Noordzee en het westen van Schotland wordt momenteel ondergeëxploiteerd. In de Keltische Zee en de Golf van Biskaje wordt de stock lichtjes overbevist, maar de sterke daling van de visserijinspanning in deze regio sinds 2006 heeft geleid tot een significant hogere biomassa.
© Museum of Comparative Zoology, Harvard University [Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 License]
WEETJES
Verward met witje
Sommige mensen verwarren de schartong met het witje (Glyptocephalus cynoglossus), maar deze laatste behoort tot de familie van de pladijzen en heeft de ogen op zijn rechterkant staan. Hij heeft wel ook grote ogen, maar slechts een klein mondje.
Zacht en vetrijk vlees
Schartong heeft vrij zacht en vetrijk visvlees, die bij ons – in tegenstelling tot in de Zuid-Europese landen - sterk ondergewaardeerd wordt. Schartong kan zowel gebakken, gefrituurd, gegrild als gepocheerd worden. Aan de Belgische kust vind je schartong vaak als droogvis.
Andere platvissoorten
Andere platvissoorten op onze markten [Lees meer]
Scharretong
